فیض حضور

فیض حضور

گر در سرت هواست که سودای او کنی
باید ز آب معرفت ازجان وضوکنی
 
کی ره بری به ساحت قدسی کوی دوست 
با سعی چشم دل مگرش جستجو کنی 

در مکتب قبیله ی دلدادگان سزاست 
جان رانثارطلعت روی نکو کنی 

بر روی شانه بازی زلفش چو بنگری 
عیشی گران ز جلوه ی هر تار مو کنی
 
در هر سحر تفرج بستان چه دلگشاست 
خاص آن سحر که چهره به می شستشو کنی

 
روی خزان ندیده همان به به وقت گل
گلگون چو روی لاله زخون سبو کنی
 
نا دیده درد فرقت ونا برده رنج عَشق 
کی می توانی از غم دل گفتگو کنی 

فیض حضور آن دمت حاصل شود 
که تو 
همچون کلیم جانب میقات روکنی 

مشتاق بوی باده ی مستانه ای بکوش 
تا از سبوی باده ی عطار بوکنی
 
ناسفته راز نغمه براری زبلبلی 
نبود روا که دولت گل آرزو کنی 

#امان_اله_آقا_براری